Krentenbaard, wat is het en wat kunt u ertegen doen? Heeft uw kind rode bultjes in het gezicht rond de mond en neus, en komen er blaasjes op? Dan is de kans groot dat het krentenbaard heeft! Het is geen fijn gezicht en niet prettig voor uw kind, maar op zich is het een vrij onschuldige aandoening met een korte incubatietijd. Het is wél erg besmettelijk. Hieronder vertellen we u wat u kunt doen om te zorgen dat uw kind er zo snel mogelijk vanaf komt en om besmetting zoveel mogelijk te voorkomen.
Wat is krentenbaard?
Krentenbaard is een bacteriële huidinfectie, ook wel impetigo of kinderzeer genoemd. Meestal komt het voor bij jonge kinderen en het uit zich vooral in blaasjes en bultjes in het gezicht, rond de mond. Vandaar ook de naam krentenbaard. De bacterie die de bultjes veroorzaakt is meestal Staphylococcus Aureus of de bacteriegroep A-streptokokken. Volwassenen hebben zelden last van de aandoening, toch is het mogelijk om als volwassene besmet te raken.
Wat zijn de symptomen?
Deze huidaandoening begint met de vorming van rode vlekjes en bultjes, bijna altijd in de buurt van de mond en de neusgaten. Soms kan het ook beginnen op een plek waar de huid eerder beschadigd is door eczeem, waterpokken of schaafwondjes. Daar is de huid dan kwetsbaar en extra gevoelig voor bacteriën. Na een tijdje vullen de bultjes zich met een gelig vocht. Deze blaasjes gaan op een gegeven moment open en vaak krabt het kind ze ook open. Er ontstaan dan vochtige plekken en korsten en het aangedane gebied kan jeuken en pijnlijk zijn. Als krentenbaard in dit stadium niet (goed) wordt behandeld, verspreidt de ziekte zich en ontstaan er ook grotere plekken op de armen en benen; vooral in de knieholten en de binnenkant van de ellenboog. Gelukkig kan het effectief worden behandeld met antibiotica.
Overbrenging voorkomen
Het vocht in de blaasjes is zeer besmettelijk. Besmetting kan direct of indirect gebeuren. Dus door huidcontact met de blaasjes en het vocht of bijvoorbeeld doordat uw kind er aan heeft gekrabd en daarna speelgoed heeft vastgehouden waar vervolgens een ander kind mee speelt. Zo kan infectie ook plaatsvinden via bijvoorbeeld de deurklink of lichtschakelaars. Een andere manier waarop iemand besmet kan raken is door uitwisseling van kleding of door te slapen in het bed van iemand met krentenbaard. Voorzichtigheid is dus geboden. Door zo vroeg mogelijk te behandelen en regelmatig de handen te wassen, kan veel narigheid worden voorkomen. De incubatietijd is 1 à 2 dagen: dus vanaf het eerste contact tot het verschijnen van de eerste symptomen. Twee dagen nadat de blaasjes zijn opgedroogd of nadat er gestart is met een antibioticum, is het besmettingsgevaar geweken en kan uw kind weer gewoon naar school, peuterspeelzaal of dagverblijf.
Behandeling
Hoe sneller krentenbaard wordt behandeld, hoe sneller het geneest. Daarbij is bovendien de kans op overbrenging kleiner en krijgt de aandoening niet de kans zich verder uit te breiden. Het is dus verstandig om zo snel mogelijk naar de huisarts te gaan wanneer u ziet dat u kind van deze vervelende bultjes krijgt. De huisarts schrijft meestal een antibiotica crème voor. In zeer ernstige gevallen krijgt de patiënt daarnaast ook een gewone antibioticakuur voorgeschreven. De crème doodt de bacteriën en gaat zo de infectie en het besmettingsgevaar tegen.
Zelf kunt u ook zalf smeren tegen de jeuk. Zo kunt u bijvoorbeeld Sudocreme gebruiken, het is een zalf die goed helpt. Sudocreme bevat o.a. zink, het maakt de huid rustiger en werkt ontsmettend.
Hoe te handelen in geval van krentenbaard bij:
Zwangerschap
In principe is deze aandoening niet gevaarlijk voor de ongeboren baby of de moeder. Maar als de moeder krentenbaard heeft, levert dat een extra risico op tijdens de bevalling; dan kan de baby wel besmet raken. Daarom kunt u tijdens uw zwangerschap beter het zekere voor het onzekere nemen en even afstand houden van iemand met krentenbaard.
Zwemmen
In het zwemwater zelf is er meestal weinig kans om de ziekte op te lopen of over te dragen doordat het water chloor bevat. Op andere plekken, zoals in de douche of kleedkamer, is dat niet het geval en daar kan dus wel overbrenging plaatsvinden. Daarom is het beter om het zwemmen een keer over te slaan.
Nog even samengevat: denkt u dat uw kind deze aandoening heeft, ga dan naar de huisarts, licht de school in en behandel uw kind zo snel mogelijk. Zo kan verspreiding zoveel mogelijk worden voorkomen en geneest uw kind het snelst!
Krentenbaard en waterpokken
Krentenbaard is een huidinfectie die door een bacterie wordt veroorzaakt. Als je krentenbaard hebt, heb je eerst last van rode vlekken en bultjes op de huid. Bij de meeste mensen zie je dit rond de neus en mond, maar het kan ook op andere plekken van het lichaam voorkomen. De vlekken en bultjes die door krentenbaard op de huid verschijnen, veranderen na een tijdje in blaasjes. De blaasjes op de huid kunnen jeuken en pijnlijk zijn. Deze blaasjes bevatten een geel gekleurd vocht, dat uit de blaasjes komt als de blaasjes open gaan. Is dit het geval, dan komen er geel gekleurde korstjes op de blaasjes die open gegaan zijn. Omdat krentenbaard erg besmettelijk is, kunnen de plekken met de blaasjes zich snel uitbreiden.
Besmetting krentenbaard
Zoals al eerder vermeld, is krentenbaard erg besmettelijk. Zo wordt deze bacteriële huidaandoening verspreid door middel van nauw contact en rechtstreekse aanraking. Dit hoeft geen aanraking te zijn met de besmette huid, maar het kan ook gebeuren door een handdoek, laken, kledingstuk, stuk speelgoed of andere voorwerpen van de besmette persoon aan te raken. Als hier de bacterie van krentenbaard ook op zit, kan krentenbaard namelijk ook gemakkelijk verspreiden. Als drager van krentenbaard ben je besmettelijk zo lang de blaasjes op de huid vocht af blijven scheiden. Zijn de blaasjes op de huid ingedroogd of genezen, dan ben je niet meer besmettelijk. Als dit het geval is, kun je dus weer gewoon naar school of naar je werk zonder anderen te besmetten.
Oorzaken krentenbaard
Krentenbaard wordt veroorzaakt door de Streptococcus pyogenes bacterie of door de Staphylococcus aureus bacterie. Hierbij vinden de meeste besmettingen plaats door laatstgenoemde bacterie: maar liefst tachtig procent van de mensen met krentenbaard heeft krentenbaard opgelopen door dit virus. Tien procent heeft het gekregen van de Streptococcus pyogenes bacterie en nog eens tien procent heeft krentenbaard opgelopen door een combinatie van beide bacteriën.
De bacteriën die krentenbaard veroorzaken, dringen de huid binnen als deze geïrriteerd of beschadigd is. Dit kan bijvoorbeeld komen door wondjes, insectenbeten, waterpokken, snijwonden en brandwonden.